Adaptacja w przedszkolu to dobry start w przyszłość
Każdy rodzic przeżywa pójście dziecka do przedszkola i jest to całkowicie naturalna reakcja, której nie należy się obawiać. Jednak warto popracować nad tym, aby adaptacja dziecka w placówce przedszkolnej przebiegła jak najlepiej, gdyż jak się okazuje jest to ważny aspekt naszego życia. Dlatego bardzo ważne jest: zaangażowanie i zrozumienie, a przede wszystkim zaufanie.
Wydawać by się mogło, że zagadnienie adaptacji społecznej to bardzo proste do zdefiniowania pojęcie. Adaptacja czyli przystosowanie się do czegoś, zaaklimatyzowanie się w jakimś miejscu, oswojenie się z czymś, dostosowanie się do pewnych warunków. Adaptacja w przedszkolu to bardzo głębokie i wielowątkowe zagadnienie i pierwsze ważne doświadczenie, które ma miejsce w życiu każdego z nas.
Kiedy jesteśmy dorośli łatwiej jest nam zrozumieć zmiany zachodzące w naszym otoczeniu i życiu, zazwyczaj bez problemu się z nimi oswajamy i przystosowujemy się do nich. Dzieje się tak, ponieważ prawdopodobnie mamy wiele doświadczeń życiowych, które stawiały nas wcześniej w podobnej sytuacji, na przykład zmiana miejsca zamieszkania, zmiana szkoły, pracy czy też pójście na studia. Wiele z tych zmian jest też naszym wyborem, to my podjęliśmy decyzję dlatego lepiej możemy się przygotować na ewolucję w naszym życiu.
Dziecko 3-letnie nie rozumie tej zmiany. Jego świat, który składał się wcześniej z mamy, taty, rodzeństwa, dziadków i dobrze znanego mu domu czy pokoju rozszerzył się o kilkanaście nowych osób i kilka nowych pomieszczeń. Środowiskiem wychowawczym dla dziecka w tym wieku nadal pozostaje rodzina, a jego procesy poznawcze dopiero się rozwijają. Dziecko 3-letnie idące do przedszkola znajduje się we wczesnej fazie rozwoju, nie jest do końca samodzielne, co oznacza, że w nawet bardzo prostych sytuacjach będzie mu potrzebna pomoc osoby dorosłej. Maluch nie doświadczył jeszcze wielu zmian w swoim życiu, tak więc ciężko jest mu dostosować się do nowych zasad, godzin posiłków czy dzielenia się zabawkami. Często dzieci pytają: „Czy mama przyjdzie?” lub gdy tylko usłyszą dźwięk dzwonka czy pukanie do drzwi pytają: „Czy to moja mama?”. Nie dzieje się tak bez powodu. Dziecko nie czuje się jeszcze bezpiecznie w nowym miejscu, gdzie zostało w jego mniemaniu samo, gdzie zostawiła je mama i tata. Więc skoro rodzice mnie zostawili to czy wrócą?
Maluch potrzebuje dużo czasu, aby nauczyć się nowej rutyny jaką jest przedszkole: codzienne do niego odprowadzanie, nowe smaki, nowe zajęcia, które odbywają się w ciągu dnia, inne dzieci i w końcu przyjście rodziców o określonej porze.
W tym procesie bardzo ważną rolę odgrywają nie tylko rodzice ale także Panie z przedszkola, pod których opieką dziecko spędza większość czasu w ciągu dnia, gdyż wzajemna, tak zwana społeczna, interakcja między wychowawcą a trzylatkiem to klucz do wzajemnego porozumienia.
Według wielu opinii rozpoczęcie edukacji dziecka od pójścia do przedszkola jest pierwszym krokiem do rozpoczęcia kariery zawodowej. To stwierdzenie można jak najbardziej uznać za słuszne, jeśli weźmie się pod uwagę umiejętności jakie dziecko nabywa w placówce przedszkolnej, czy to jak wiele maluch uczy się w okresie przedszkolnym. W tym wieku dziecko uczy się jak wyrażać swoje emocje, jak koncentrować się na danym zadaniu czy współpracować z innymi osobami, jak być samodzielnym. To właśnie na tych umiejętnościach człowiek będzie bazował przez całe swoje życie
Odpowiednio przeprowadzona adaptacja jest bardzo ważna, ponieważ rzutuje ona na całym naszym życiu, ma wpływ na to jak będziemy adaptowali się w szkole, na studiach czy w pracy, a także czy bez problemu będziemy nawiązywali nowe znajomości, czy będziemy potrafili dostosować się do nowo poznanych zasad czy norm obowiązujących w danej grupie społecznej.
